Σταθόπουλος Μιχαήλ-Κωνσταντίνος

Αστικό Δίκαιο

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 . Είναι αριστούχος πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1961). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου (1967, με βαθμό "magna cum laude"). Το 1972 ανακηρύχθηκε Υφηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1975 διετέλεσε Καθηγητής στην Ε΄ έδρα Αστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 2005, οπότε αποχώρησε ως Ομότιμος Καθηγητής. Για 10 περίπου χρόνια δίδαξε Ενοχικό Δίκαιο ως επισκέπτης Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1991). Μεταξύ άλλων, βασικό έργο της πρυτανείας του ήταν η προώθηση του κτιριολογικού προγράμματος του Πανεπιστημίου, η ίδρυση νέων Τμημάτων (Θεατρικών Σπουδών, Μουσικών Σπουδών, Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών κλπ.), η ανάπτυξη της Διεύθυνσης Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων και της Υπηρεσίας Ιστορικού Αρχείου.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, σε θέματα οικογενειακού δικαίου. Έχει λάβει μέρος σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, η σπουδαιότερη των οποίων είναι η Επιτροπή που μεταρρύθμισε ριζικά το Οικογενειακό Δίκαιο (εισαγωγή της ισονομίας των συζύγων στις προσωπικές και περιουσιακές τους σχέσεις, εξομοίωση -με ορισμένες εξαιρέσεις- των τέκνων που γεννήθηκαν σε γάμο με εκείνα που γεννήθηκαν χωρίς γάμο των γονέων τους, καθιέρωση του συναινετικού διαζυγίου, εισαγωγή του πολιτικού γάμου κλπ.).
Είναι ή διετέλεσε μέλος πολλών επιστημονικών οργανώσεων, καθώς και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (1997-2000). Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Αστικολόγων, του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας και της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικού Δικαίου. Τη δικηγορία άσκησε επιλεκτικά, ενώ υπήρξε μέλος του Νομικού Συμβουλίου της ΕΤΕ από το 1975 έως το 2000. Υπήρξε ή είναι μέλος Διαιτητικών Δικαστηρίων, διεθνών και ημεδαπών (ως διαιτητής ή επιδιαιτητής). Έχει επίσης ασκήσει δικαστικά καθήκοντα ως μέλος του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (1980-1982).
Επί δεκαετία (1994-2003) εξέδιδε, με τον συνάδελφό του Καθηγητή Σπ. Φλογαΐτη, το εξαμηνιαίο νομικό περιοδικό "Κριτική Επιθεώρηση Νομικής Θεωρίας και Πράξης" (εκδόθηκαν συνολικά 20 τόμοι, με μελέτες από όλους τους κλάδους του δικαίου), ενώ από τις αρχές της 10ετίας του 1980 έως και σήμερα συνεκδίδει με άλλους Καθηγητές της Νομικής τη σειρά "Βιβλιοθήκη Αστικού και Δικονομικού Δικαίου", όπου δημοσιεύονται μονογραφίες νέων επιστημόνων (έως τώρα εκδόθηκαν 59 μονογραφίες).
Στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του φθινοπώρου του 1974 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ από τον Απρίλιο 2000 έως τον Οκτώβριο 2001 διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης. Υπό την τελευταία αυτή ιδιότητά του εισηγήθηκε, μεταξύ άλλων, τον ν. 2844/2000 για το πλασματικό ενέχυρο, τον ν. 2915/2001 που κατήργησε την προδικαστική απόφαση στις πολιτικές δίκες, τον ν. 2928/2001 για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τον ν. 3028/2002 που μεταρρύθμισε το δίκαιο της πώλησης (και ψηφίσθηκε μετά την αποχώρησή του από το Υπουργείο) κλπ. Επίσης, συνέστησε επιτροπές που επεξεργάσθηκαν μεταξύ άλλων νομοσχέδια για τη μελέτη των επιπτώσεων της βιογενετικής στο αστικό και ιδίως στο οικογενειακό δίκαιο και για την αναμόρφωση του πτωχευτικού δικαίου. Το έργο και των δύο Επιτροπών κατέστη τελικά νόμος του Κράτους. Για την επιμόρφωση των δικαστών ίδρυσε στην Εθνική Σχολή Δικαστών-Τμήμα Επιμόρφωσης.
Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, 9 αυτοτελή έργα και 125 μελέτες δημοσιευμένες σε νομικά περιοδικά.

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2011.